ABOUT BHUTAN

ธงชาติของภูฏานประกอบด้วยสองสีหลักคือ สีเหลือง และ สีส้ม โดยมีรูปมังกรขาวที่ยืนอยู่ในตำแหน่งกลางธง สัญลักษณ์มังกรนี้มีความสำคัญและเป็นตัวแทนของความแข็งแกร่งและการปกป้องของประเทศ
สีเหลืองแทนความมั่งคั่งและความรุ่งเรืองทางพระพุทธศาสนา และเป็นสัญลักษณ์ของการปกครองของพระมหากษัตริย์

สีส้มแทนการเรียนรู้ทางพุทธศาสนาและการฝึกฝนทางจิตวิญญาณ

มังกรขาวอยู่ในตำแหน่งกลางธงหมายถึงความแข็งแกร่งและการปกป้องชาติ มังกรในวัฒนธรรมภูฏานถือเป็นสัญลักษณ์ของการป้องกันและความยั่งยืน




ภูฏานยังคงรักษาวัฒนธรรมและประเพณีดั้งเดิมไว้อย่างเข้มแข็ง เช่น การสวมใส่เสื้อผ้าประจำชาติ กู สำหรับผู้ชาย และ คิโร สำหรับผู้หญิง นอกจากนี้ยังมีการจัดเทศกาลที่แสดงถึงศิลปะการเต้นรำแบบดั้งเดิมและการแสดงทางศาสนา ซึ่งถือเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันในภูฏาน

ภูฏานเป็นประเทศเดียวในโลกที่มีบทบัญญัติในรัฐธรรมนูญซึ่งมุ่งเน้นการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมอย่างเคร่งครัด อีกทั้งยังเป็นหนึ่งในเพียงสองประเทศทั่วโลกที่มีสถานะ Carbon Negative เนื่องจากสามารถดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้มากกว่าปริมาณที่ปล่อยออกมา นอกจากนี้ กฎหมายของภูฏานยังกำหนดให้พื้นที่ป่าไม้ครอบคลุมอย่างน้อย 60% ของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศ อย่างถาวร เพื่อรักษาความสมดุลของธรรมชาติและความยั่งยืนทางสิ่งแวดล้อม

ภูฏานยึดถือแนวคิด "ความสุขมวลรวมประชาชาติ" (Gross National Happiness - GNH) ซึ่งเป็นปรัชญาการพัฒนาประเทศที่ถูกริเริ่มโดย สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ซิงเก วังชุก กษัตริย์องค์ที่ 4 ของภูฏาน ปรัชญานี้ให้ความสำคัญกับการสร้างความสุขของประชาชน ควบคู่ไปกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและวัฒนธรรมอย่างยั่งยืน

พรมแดนของภูฏานไม่ได้เปิดสู่โลกภายนอกจนกระทั่งปี 1974 ซึ่งเป็นปีที่สื่อมวลชนต่างชาติได้รับอนุญาตให้เข้ามาทำข่าวเกี่ยวกับพิธีราชาภิเษกของกษัตริย์องค์ก่อน โดยก่อนหน้านี้ภูฏานปิดตนเองจากโลกภายนอกเพื่อปกป้องธรรมชาติที่บริสุทธิ์และวัฒนธรรมพุทธศาสนาจากผลกระทบของโลกาภิวัตน์

ในสังคมภูฏาน มีธรรมเนียมปฏิบัติที่ครอบครัวมักมอบทรัพย์สินให้แก่ ลูกสาวคนโต แทนที่จะเป็นลูกชาย อีกทั้งหลังการแต่งงาน ฝ่ายชายจะย้ายเข้ามาอาศัยในบ้านของฝ่ายภรรยา ซึ่งสะท้อนถึงความเคารพและความสำคัญที่มอบให้แก่ผู้หญิงในวัฒนธรรมท้องถิ่นอย่างงดงาม การจำกัดการใช้โทรทัศน์และอินเทอร์เน็ตในภูฏานถูกยกเลิกในปี 1999 ซึ่งเป็นการเปิดโอกาสให้ประชาชนได้สัมผัสกับโลกภายนอกอย่างเต็มที่ โดยไม่สูญเสียเอกลักษณ์และวัฒนธรรมของตนเอง

ในวัฒนธรรมการรับประทานอาหารของชาวภูฏาน พริกถือเป็นส่วนประกอบสำคัญ ไม่ใช่เพียงแค่เครื่องปรุงรสเท่านั้น แต่ยังเป็นผักหลักที่ขาดไม่ได้อาหารภูฏานขึ้นชื่อในเรื่องความเผ็ดร้อนตามธรรมชาติ ชาวภูฏานมีความเชื่อว่าอาหารจะยังไม่สมบูรณ์ หากไม่มีรสเผ็ดที่เพียงพอ

เมืองทิมพู เมืองหลวงของภูฏาน ไม่มีไฟจราจรแม้แต่ดวงเดียว ประชาชนเดินทางบนถนนอย่างระมัดระวังและสุภาพ และจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีปัญหาใหญ่ เมื่อทางการพยายามติดตั้งไฟจราจร เกิดเสียงคัดค้านจากประชาชนรุนแรงมากจนต้องถอดออกอย่างรวดเร็ว และส่งตำรวจจราจรมาประจำแทน

การบินไปยังเมืองพาโรต้องบินผ่านยอดเขาสูงและกระแสลมแรงในบางช่วงของสภาพอากาศ เนื่องจากจุดหมายปลายทางตั้งอยู่ในหุบเขาลึก การเดินทางในเส้นทางนี้จึงถือเป็นประสบการณ์ที่พิเศษและน่าจดจำอย่างยิ่งในภูฏาน 

กำแพงของบ้านบางหลังในภูฏานอาจประดับประดาด้วยภาพวาดสีสันสดใสของอวัยวะเพศชาย ซึ่งไม่ใช่เพียงแค่ภาพตกแต่งสวยงาม แต่เป็นส่วนหนึ่งของประเพณีที่สะท้อนถึงความอุดมสมบูรณ์และโชคลาภ ภาพเหล่านี้มักถูกใช้แทนหุ่นไล่กา เนื่องจากเชื่อว่าเป็นสัญลักษณ์ที่สามารถขับไล่วิญญาณร้ายและนำความสุขมาสู่บ้านเรือน